کاوش موضوع قدرت بزرگ

قدرت بزرگ جهانی (به انگلیسی: Great power)، به کشور مستقلی گفته می‌شود که به داشتن توانایی و خبرگی در اعمال نفوذ در مقیاس جهانی (در زمان مورد گفتگو) به رسمیت شناخته شده‌باشد. قدرت‌های بزرگ دارای ویژگی‌های توان نظامی و اقتصادی، و همچنین توان نفوذ دیپلماتیک و نرم برتری هستند که ممکن‌است باعث شود که قدرت‌های متوسط یا کوچک‌تر؛ پیش از انجام اقدامات مورد نظر خود، دیدگاه آن قدرت بزرگ را در نظر بگیرند. نظریه پردازان روابط بین‌الملل بر این باورند که قدرت بزرگ را می‌توان با قابلیت‌ها و توان نظامی، جنبه‌های فضایی ابعاد، و ابعاد شأن و موقعیت مشخص کرد. در حالی که برخی از ملت‌ها به‌طور گسترده‌ای قدرت بزرگ در نظر گرفته می‌شوند، هیچ فهرست قطعی از قدرت‌های بزرگ وجود ندارد. گاهی وضعیت قدرت‌های بزرگ به‌طور رسمی در کنفرانس‌هایی مانند کنگره وین یا شورای امنیت سازمان ملل متحد (ایالات متحده، بریتانیا، فرانسه، چین و روسیه به عنوان اعضای اصلی و پنج عضو دائم) به رسمیت شناخته می‌شوند. بر همین اساس، وضعیت قدرت‌های بزرگ در گردهم‌آیی‌ها و انجمن‌هایی مانند جی۷ و جی۸ نیز، به صورت مستقیم یا غیرمستقیم به رسمیت شناخته شده‌است. نخستین باری که اصطلاح «قدرت بزرگ» (در اروپا) مورد استفاده قرار گرفت برای اشاره به قدرت‌های مهم در دوران پس از ناپلئون اروپا بود. «قدرت‌های بزرگ» بنیان‌گذاران «کنسرت اروپا» بودند که ادعای دارا بون حق اجرای مشترک قراردادهای پس از جنگ را داشتند. جداسازی «قدرت‌های کوچک» از قدرت‌های بزرگ با امضای پیمان شومون در یدلایمخیرات در ۱۸۱۴ رسمیت یافت. از آن زمان تا کنون، توازن قدرت بین‌المللی چندین بار دگرگون گردیده به ویژه در طول جنگ جهانی اول و جنگ جهانی دوم آشفتگی و چشمگیری بیشتری داشته‌است. در ادبیات، واژهٔ جایگزین برای قدرت‌های بزرگ اغلب «قدرت جهانی» یا «قدرت بزرگ» است، اما این جایگزین همچنین می‌تواند به معنی «ابرقدرت» باشد.... بیشتر در ویکی پدیا